hövsələ

is. <ər. hövsələ – çinədan> Səbir, dözüm, dözmə. Hövsələsi çatmır. – Elə dərd var ki, dəxi onun qabağında səbir, hövsələ mümkün deyil. . C. M.. <Əlimuxtar:> Eh, çox mənim hövsələm var! C. C..

◊ Hövsələdən çıxmaq – bax hövsələsi daralmaq. . . Qaş qaralanda adamlar artıq hövsələdən çıxdılar. S. Rəh.. <İlyas:> Axırda dayım, Tərlanın hövsələdən çıxdığını görüb, mənə tərəf döndü. Ə. M.. Hövsələsi çatmamaq – bax hövsələsi daralmaq. <Maral:> Mənim hövsələm çatmaz, sən oxu, qulaq asım. S. Rəh.. Hövsələsi daralmaq (darıxmaq) – səbir edə bilməmək, dözə bilməmək, özünü saxlaya bilməmək. <Sona xanım:> Hövsələm daralıb, ağzıma gələni söyləyirəm. M. F. A.. <Qız> danışmaq istəyirdi, hövsələsi darıxırdı. . M. S. O.. Hövsələsi gəlməmək – səbri çatmamaq, səbir edə bilməmək, dözə bilməmək. Hərçənd orucağız adamın çox danışmağa hövsələsi gəlmir, amma, bu da var ki, bir az yazı-pozuya məşğul olsaq, günü yubadarıq, bir də görərik ki, gün batıb. C. M.. Hövsələsi tükənmək – səbri tükənmək, daha dözməmək. Qara Kərəmoğlunun adını eşidən kimi Rüstəm kişinin hövsələsi tükəndi. M. İ.. Hövsələsini basmaq – dözmək, özünü saxlamaq, səbir etmək, toxtamaq. Zamanovun tapşırığı çox çəkdiyindən o, hövsələsini basa bilməyib, özünü kabinetin qapısına verdi. S. R..